معرفی انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال

احتمالا برای شما نیز پیش آمده است که برای انتقالات کریپتویی خود، با شبکه های گوناگون ERC20، BEP20 یا بسیاری از شبکه های دیگر مواجه شده اید. اما شبکه ارز دیجیتال چیست و دقیقا چه کاربردی دارد؟ برای آن که معامله گران بتوانند انتقالات دارایی های دیجیتالی خود را از کیف پول خود انجام دهند، ضروری است که با شبکه های مختلف کریپتویی آشنا شوند. زیرا هر ارز دیجیتال از شبکه ای اختصاصی برخوردار است و هر شبکه از نظر هزینه های کارمزد و سرعت تکمیل تراکنش ها، بسیار متفاوت عمل می کند. به همین دلیل در این مقاله از تتر ایران، به معرفی انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال پرداخته ایم تا شما عزیزان بتوانید از طریق شبکه های مختلف کریپتویی، مبادلات خود را انجام داده و از تفاوت های این شبکه ها آگاه شوید.

شبکه ارز دیجیتال چیست؟

برای آن که بتوانیم عمیقا مفهوم شبکه ارز دیجیتال را درک کنیم، ابتدا باید به تاریخچه صنعت ارز های دیجیتال نگاه کنیم. کمی قبل تر از تشکیل شدن بازار ارز های دیجیتال و سرمایه گذاری های کلان در این عرصه، تنها ارز رمزنگاری شده بیت کوین بود که برای معاملات دیجیتالی، از فناوری منحصر به فرد بلاک چین استفاده می کرد. اما به مرور زمان، به دلیل حجم تراکنش های بالا، سرعت شبکه بیت کوین کاهش یافت و کارمزد ها در شبکه آن چند برابر شد. متخصصان بسیاری برای حل این مشکل، تلاش کردند شبکه های جدید بلاک چینی برای بیت کوین اینجاد کنند، که البته این امر نیز موثر واقع نشد. به همین ترتیب، سایر ارز های دیجیتال مانند اتریوم، بایننس کوین و غیره به وجود آمدند که هر یک از بلاک چینی مجزا و شبکه ای اختصاصی برخوردار هستند. در نتیجه می توان گفت به بستر بلاک چینی هر ارز، که انتقالات و داده های آن ذخیره می شود، شبکه ارز دیجیتال گفته می شود.

انواع شبکه انتقال ارز دیجیتال

انواع مختلفی از شبکه های انتقال ارز دیجیتال در بازار وجود دارد که معامله گران برای انتقال ارز های خود، باید آن ها را بشناسند. شما برای مبادله یک رمز ارز، ابتدا باید بدانید از چه شبکه هایی می توانید آن را به اشتراک بگذارید. درست است که تمام ارز های دیجیتال برای تراکنش ها و ثبت داده های خود به شبکه بلاک چین نیاز دارند، اما دسته ای از دارایی های دیجیتال وجود دارند که از شبکه اختصاصی برخوردار نبوده و از شبکه ارز های دیگر استفاده می کنند. به این نوع دارایی ها که بلاک چین اختصاصی نداشته و برای انتقالات خود از بلاک چین ارز دیگری استفاده می کنند، توکن گفته می شود. به دارایی هایی دیجیتالی مانند اتریوم، که از بلاک چین اختتصاصی خود برخوردار هستند نیز، کوین گفته می شود. در نتیجه می توان گفت تمام شبکه های ارز های دیجیتال اختصاصی نبوده و برخی از آن ها، به توکن های دیجیتالی خدمات ارائه می دهند. در ادامه برخی از محبوب و پر استفاده ترین شبکه های ارز دیجیتال را معرفی کرده ایم:

ERC20:

این کلمه مخفف عبارت (Ethereum Request For Comment)، است که استانداردی برای شبکه اتریوم به شمار می رود. درواقع ERC-20، استاندارد فنی برای توکن هایی است که با استفاده از بلاک چین اتریوم ایجاد می شود. به همین ترتیب ERC-20، امکان مبادله توکن ‌های مختلف را، با استفاده از قرارداد های هوشمند اتریوم فراهم می ‌کند. همچنین ERC20، استاندارد فنی است که از مجموعه ای قوانین پیروی می کند. در نتیجه، برای ساخت یک توکن در بلاک چین محبوب اتریوم، توکن مورد نظر باید از قوانین شبکه بلاک چین پیروی کند.

BEP20:

این استاندارد در شبکه بایننس اسمارت چین (Binance Smart Chain)، قابل اجرا است. درواقع BEP20، یک استاندارد توکن مناسب برای توسعه ‌دهندگان است که به هر کسی امکان می ‌دهد ارز های دیجیتال یا توکن‌ های قابل تعویض را در زنجیره هوشمند بایننس یا Binance، مستقر کند. علاوه بر این، دارایی ‌های دیجیتالی پیشرو در زنجیره‌ های دیگر را می ‌توان در قالب توکن‌ های BEP20، به زنجیره هوشمند بایننس منتقل کرد.

BEP2:

استاندارد BEP-2، یک بلاک چین است که توسط بایننس Binance، به طور خاص برای مشتریان خود ایجاد شده است تا دارایی ها را سریع تر ارسال کنند. BEP2 و BEP20، هر دو از استاندارد های معروف ساخت توکن، در زنجیره بایننس هستند. با این تفاوت که استاندارد bep2، برای تولید بر روی بستر بلاک ‌چین زنجیره بایننس مورد استفاده قرار می ‌گیرد، در حالی که استاندارد bep20، مخصوص راه ‌اندازی توکن در بستر بلاک ‌چین شبکه بایننس اسمارت چین است.

OMNI:

لایه Omni، که قبلا به عنوان Mastercoin شناخته می شد، یک لایه پروتکل محبوب است که بر روی بلاک چین بیت کوین ساخته شده است. شبکه امنی، بستری برای خرید تتر(USDT) و یا رمز ارز های محبوب دیگری مانند MaidSafeCoin، است. در واقع ساخت یا مبادله توکن ها در شبکه بیت کوین، از طریق شبکه بلاک چین یا پروتکل امنی (OMNI)، تکمیل می شود. پروتکل Omni، با ارائه قابلیت‌ های قرارداد هوشمند، توسعه ‌دهندگان را قادر می ‌سازد تا ارزهای دیجیتال سفارشی ‌سازی ‌شده جدیدی ایجاد کنند، عملکرد های پیچیده مالی را به‌ طور خودکار انجام دهند و شبکه بیت‌ کوین را فراتر از واحد پول، به روشی غیرمتمرکز و شفاف گسترش دهند.

سخن پایانی

همه ما می دانیم که ارز های دیجیتال برای تکمیل ماموریت خود، نیاز به استفاده از فناوری خارق العاده بلاک چین دارند. این فناوری به رمز ارز ها شبکه ای برای ساخت توکن ها و مبادلان دیجیتالی را ارائه می دهد. برای مثال اگر معامله گری تمایل به انتقال ارز های دیجیتالی خود باشد، باید بداند ارز دیجیتال مورد نظر در چه شبکه ای قابل انتقال است. همچنین برای ساخت توکن ها نیز شناخت انواع شبکه های کریپتویی، از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا هر شبکه بلاک چینی از استاندارد ها و قرارداد های هوشمند مخصوص خود استفاده کرده و قوانین متفاوتی دارد. برای مثال اگر شما می خواهید توکنی در شبکه اتریوم بسازید، توکن شما طبق استاندارد ERC20، ساخته می شود. این بدان معناست که توکن مورد نظر می تواند در شبکه اتریوم منتقل شود. اما اگر بخواهید به ساخت توکن در شبکه بایننس اسمارت چین مشغول شوید، توکن شما با استاندارد BEP-2 یا BEP20، ساخته شده و در این شبکه ها منتقل می شود. در نهایت باید گفت، ارز های دیجیتال گوناگون از شبکه های مختلف با هزینه کارمزد های تراکنش متفاوتی برخوردار بوده و هر بلاک چین از استاندارد های مخصوص به خود پیروی می کند. امیدواریم این مقاله از تتر ایران برای شما مفید باشد.