توکن چیست؟

توکن در واقع واژه دیگری برای دارایی رمز نگاری شده می باشد که بسته به آن ارز رمزنگاری شده چند معنی خاص تر به خود گرفته است. به بیانی دیگر در یک فضای رمزنگاری شده، یک توکن صرفاً به مفهوم یک واحد رمزارز گفته می شود که بر روی یک بلاک چین موجود ساخته و پشتیبانی می شود. با ظهور ارزهای رمزنگاری شده، این اصطلاح زندگی جدیدی را در زمینه جدیدی یافته است؛ در واقع اکنون بخش مهمی از انقلاب تکنولوژیکی است که در حال حاضر جامعه ما را فرا گرفته است. 
توکن کلمه ای است که در ارزهای دیجیتال زیاد می شنوید؛ در حقیقت از نظر فنی همه دارایی های رمزنگاری شده را می توان به عنوان توکن نیز توصیف کرد اما امروزه این عبارت معنای خاصی به خود گرفته که به اندازه کافی رایج است. 
همانطور که مشحص است ما در این مقاله قصد داریم به تعریف و انواع توکن بپردازیم. مفتخریم که ما را تا انتهای این مطلب از مطالب سایت تتر ایران همراهی کنید.

تاریخچه و کاربردهای توکن

پیشینه کلمه توکن که در واقع قطعه ای شبیه به سکه است که توسط شخص یا ارگانی غیر از دولت به صورت قانونی صادر می شود، به قبل از قرن دوازدهم بازمی گردد اما اگر بخواهیم نزدیک ترین کاربرد توکن را نسبت به کاربردهای امروزی آن بیان کنیم، باید کازینوها را مثال بزنیم که افراد در ازای مراجعه به این مکان های تفریحی و پرداخت پول، ژتون با ارزش‌ های مختلف را خریداری می کنند تا قادر باشند به جای پول از این ژتون ها استفاده نمایند. این افراد به محض خروج از این محل، ژتون های خود را به پول تبدیل می کنند.
ناگفته نماند که توکن در دنیای کامپیوتر نیز همیشه وجود داشته و نقش مهمی ایفا کرده است. برای مثال می توان به دو مورد اشاره کرد:
• Access Token که نوعی مجوز رمزنگاری ‌شده‌ برای دسترسی به یک شبکه می باشد.
• پیام Token Has Expired در وب ‌سایت‌ هایی که برای ورود نیازمند رمزعبور نیاز هستند و از توکن به‌ عنوان Session ID استفاده می‌کنند، مثال دیگری است.

توکن پیش از بلاک چین بوده و تنها به فناوری بلاک چین اختصاص ندارد، بلکه با در دنیای بلاک چین معنای جدیدی پیدا کرده است. توکن در زمینه هایی چون هنر، سرگرمی، رسانه، کامپیوتر، اقتصاد و ... کاربرد دارد، ضمن اینکه دارای طیف وسیعی از عملکردهای بالقوه مانند از کمک به ایجاد مبادلات غیرمتمرکز گرفته تا فروش موارد کمیاب در بازی‌های ویدیویی می باشد، اما موضوعی که در همه آن ها واضح و مشترک است، این است همه این توکن ها مانند هر ارز دیجیتال دیگری قابل معامله یا نگهداری هستند، ضمناً از طریق آن ها به مسائل مربوط به قوانین دولتی و دسترسی سرمایه ‌گذاران و مشتریان رسیدگی می شود. مثال های دیگری که می توان در مورد کاربرد توکن به آن ها اشاره کرد، در ذیل آنده اند:
• اگر امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) علاقه مند باشید، قطعاً با استفاده آن مواجه خواهید شد.
• در پرداختی که طرفین از طریق توکن به توافق رسیده اند، کاربرد دارد.
• با توکن می توانید از مالکیت دارایی دیجیتال مانند ملک، محصولات، سهام و ... برخوردار شوید.
• برای حسابداری اقدامات دیجیتالی بکار می آید.
• می توان از طریق آن، امنیت شبکه را تامین و تضمین کرد.
• از طریق این توکن ها می توان درگاه نصب کرد تا خدمات اضافی را ارائه داد.
• با بهره مندی از آن ها می توان تجربه کاربری را بهبود بخشید.

انواع توکن

• توکن بهادار:
یک سهام یا اوراق قرضه را تصور کنید؛ ارزش آن ها حاصل از دارایی های غیر از خودشان بدست می آیند و تحت نظارت سازمان‌های دولتی فعالیت می کنند. توکن بهادار (Security Token) نیز از این نظرشبیه سهام بوده و در بطن فعالیت خود از قوانین خاصی که مشخص شده اند، پیروی می کند. اوراق بهادار شرکتی می ‌تواند در حین بازه زمانی عرضه اولیه تا فرآیند افزایش سرمایه ایجاد شود و به طور مستقیم و یا غیرمستقیم و توسط صندوق‌ های سرمایه‌ گذاری معامله گردد. هر شرکتی در صورت عدم تحقق وعده های خود در اجرای پروژه مربوطه، توسط مراجع قانونی قابل پیگیری است و درست به همین واسطه است که این دسته از توکن ها دارای حاشیه امنی هستند.

• توکن کاربردی:
توکن‌ های کاربردی (Utility Token) نوعی از انواع توکن ها هستند که وقتی با یک پروتکل بلاک چینی ادغام شوند، شرایط را برای دسترسی افراد و بهره مندی از امکانات برای انان فراهم می کنند. مالک آن ها براساس میزان مالکیت توکن های خود، در آینده از خدمات و محصولات شرکت مربوطه بهره می برند. این امر در واقع به یک استارتاپ فعال در حوزه بلاک چین این امکان را می دهد تا محصولات یا خدمات خود را پیش فروش کند و از این طریق علاوه بر جذب سرمایه، مشتریان آینده خود را تعیین کند.

• توکن پرداخت:
توکن پرداخت (Payment Tokens) که تنها برای پرداخت و خرید محصولات یا خدمات در فضای اینترنت مورد استفاده قرار می گیرد، تحت عنوان به عنوان توکن‌های معامله‌ای (Transactional Tokens) و توکن‌های ارزی (Currency Tokens) نیز شهرت دارند. آن ها از وجود سازمان مرکزی مانند بانک یا درگاه پرداخت برای ثبت و تایید تراکنش ‌ها بی نیاز هستند، این مورد از مزایای توکن های پرداخت محسوب می شود که هم باعث کاهش هزینه تراکنش می شود و هم امکان سانسور و حذف تراکنش‌ها را از دولت‌ها و سازمان‌ها سلب می کند. نکته جالبی که باید در مورد این توکن ها بدانید این است که نوسانی قابل توجهی ندارند.

• توکن سهامی:
این توکن ها (Equity Tokens) سهام موجود در شرکت ارائه‌ دهنده این سهام را نشان می دهد. این توکن ها بسیار شبیه توکن های بهادار هستند اما یک تفاوت آن ها را از توکن بهادار مجزا می کند. این تفاوت درواقع اعتبار آن ها در شرکت مربوطه و تابع قوانین خاص بودن این توکن هاست.

• توکن های مثلی و غیرمثلی:
در حالت کلی توکن ها به دو گروه کلی تقسیم می شوند که توکن های مثلی و غیرمثلی نامیده می شوند؛ این توکن ها به ترتیب با نام های دیگری چون توکن تعویض‌ پذیر (Fungibile) و به توکن تعویض‌ ناپذیر (None-Fungible Token | NFT) نیز شهرت دارند. توکن مثلی یا تعویض‌ پذیر را اگر بخواهیم توضیح دهیم باید به عدم تفاوت هر واحد مشخص از آن با دیگر واحدها اشاره کنیم که این ویژگی باعث می شود که در ازای اینکه یک واحد از توکن را دریافت می کنیم، از یک واحد دیگر به جهت بازپرداخت بهره مند شویم؛ در حالی که در توکن غیر مثلی یا تعویض‌ ناپذیر، یک واحد از یک توکن با واحدهای دیگر متفاوت بوده و همین امر به هر کدام از آن ها یک ویژگی خاص می بخشد.

توکن اهرمی چیست؟