فناوری بلاک چین و توکن‌ها دنیایی از امکانات جدید را فراهم کرده‌اند. در حالی که بیشتر سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال بر روی توکن‌های غیرقابل تعویض و تعویض پذیر تمرکز می‌کنند، طیف گسترده‌ای از توکن‌های دیگر نیز وجود دارد که از ویژگی‌هایی چون امنیت، ابزار کاربردی و غیره برخوردار هستند. از جمله قابل توجه‌ترین این توکن‌ها، توکن‌های حاکمیتی هستند که یک جنبه مهم از تمرکززدایی را شامل می‌شوند. دارندگان توکن‌های حاکمیتی می‌توانند به شکل‌دهی آینده پروتکل کمک کنند و کاربران نسبت به مقدار توکن‌هایی که در اختیار دارند، قدرت رای مشخصی به دست آورند. توکن‌های حاکمیتی به دارندگان حق رای می‌دهند که در مورد مسائلی که بر توسعه و عملیات یک پروژه بلاک چین حاکم است، رأی دهند. این امر شیوه‌ای برای توزیع قدرت تصمیم گیری در جوامع و پروژه‌ها است. این شیوه حاکمیت غیرمتمرکز، به یکسان و همسو کردن منافع دارندگان توکن با منافع پروتکل و پروژه کمک می‌کند. این راهنما از تتر ایران، به پاسخ سوال توکن حاکمیتی چیست پرداخته و یک نمای کلی از توکن‌های حاکمیتی و نحوه کار آن‌ها ارائه می‌دهد.

توکن حاکمیتی چیست؟

توکم حاکمیتی چیست؟

توکن‌های حاکمیتی نشان دهنده مالکیت در یک پروتکل غیرمتمرکز هستند و به دارندگان توکن، حقوق خاصی را ارائه می‌کنند که بر جهت پروتکل تأثیر می‌گذارد. این امر می‌تواند شامل محصولات یا ویژگی‌های جدید برای توسعه، نحوه صرف بودجه، ادغام یا مشارکت‌ها و موارد دیگر باشد. به طور کلی، اعمال این تأثیر می‌تواند به دو شکل باشد. اول، دارندگان توکن حاکمیتی می‌توانند تغییرات را از طریق یک فرآیند رسمی پیشنهاد دهند و دوم، اگر معیارهای خاصی برآورده شود و پیشنهاد به رأی گذاشته شود، دارندگان توکن حکومتی می‌توانند از توکن‌های خود برای رأی دادن به تغییرات پیشنهادی استفاده کنند. مکانیسم‌ها و فرآیندهای خاصی که از طریق آن‌ها این حقوق اعمال می شود در پروتکل‌های مختلف متفاوت است. توکن‌های حاکمیتی توسط توسعه‌دهندگان به دارندگان توکن داده می‌شود تا تصمیم‌هایی بگیرند که آینده پروتکل را تعیین می‌کنند. دارندگان توکن در تصمیم گیری در مورد پیشنهادات جدید و تغییرات در سیستم مدیریت پروژه، می‌توانند اظهار نظر کنند. توکن‌های حاکمیتی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مالکیت را در یک پروتکل کاملاً غیرمتمرکز به دارندگان ارائه دهند.
هر فردی که دارای نشانه حاکمیتی باشد می‌تواند بر مسیر آینده پروتکل تأثیر بگذارد. داشتن تعداد بیشتر توکن به معنای قدرت رای بیشتر در زمان رای دادن به پیشنهادات است. کاربران از این طریق می‌توانند بر تصمیم‌گیری‌ها در مورد همه چیز، از نحوه صرف بودجه پروژه گرفته تا ویژگی‌هایی که باید در ماه‌های آینده توسعه داده شوند، تأثیر بگذارند. اکثر پروتکل‌ها دارای یک فرآیند استاندارد ارائه هستند که امکان ارائه پیشنهادات مختلف توسط توسعه دهندگان را فراهم می‌کند. در صورتی که موضوعی به رای گیری کشیده شود، دارندگان توکن حاکمیتی می‌توانند از توکن خود به عنوان قدرت رای خود در مورد هرگونه تغییر احتمالی در پروژه استفاده کنند. توکن‌های حاکمیتی به عنوان یک مکانیسم تصمیم‌گیری کلیدی در مورد سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAO) نیز در نظر گرفته می‌شوند. در حکمرانی متمرکز، هیئت مدیره یا سهامداران یک شرکت دارای اختیار کامل در تصمیم گیری در مورد جهت گیری استراتژیک شرکت مورد نظر هستند. برخلاف حکومت متمرکز، یک DAO تصمیم گیرندگان متمرکز ندارد. با این حال، باید در مورد آینده پروژه تصمیم گیری شود، این جا به جایی است که در توکن‌های حاکمیتی وارد شده و نقش کلیدی ایفا می‌کنند. DAO‌ها قادر به تصمیم گیری از طریق یک فرآیند حکمرانی غیرمتمرکز هستند که بر اساس آراء و پیشنهادات جامعه است. یکی از ویژگی‌های مشترکی که همه DAO‌ها به اشتراک می‌گذارند، به کارگیری توکن حاکمیتی است. از آنجایی که این توکن‌ها در بلاک چین وجود دارند، دارای ویژگی‌هایی مانند توزیع شفاف و مالکیت غیرقابل تغییر هستند که DAO‌ها را به بستری عالی و مناسب برای فرآیند تصمیم گیری تبدیل می‌کنند. هنگامی که یک پیشنهاد حکومتی به رأی گذاشته می‌شود، به دارندگان توکن این فرصت داده می‌شود تا رأی خود را در بلاک چین قرار دهند. در بیشتر موارد، قدرت رای گیری یک دارنده توکن به طور مستقیم با تعداد کل توکن‌هایی که در اختیار دارد، نسبت دارد. برای مثال، هر کسی که 1000 توکن حکومتی داشته باشد دو برابر کسی که 500 توکن دارد قدرت رای‌دهی دارد. پیشنهادهای مختلفی که دارندگان توکن حاکمیتی می‌توانند به آن‌ها رای دهند اغلب عبارتند از:
انجام بازنگری در بودجه توسعه دهندگان، اطمینان از رعایت بهترین شیوه ها هنگام ایجاد تغییرات UI، اصلاح توزیع پاداش، رای دادن به کارمزد تراکنش‌های شبکه و غیره.

کاربرد توکن حاکمیتی چیست؟

کاربرد توکن حاکمیتی

توکن‌های حاکمیتی به عنوان توکن‌های کاربردی در نظر گرفته می‌شوند. دارندگان توکن حاکمیتی می‌توانند از دارایی‌های خود برای دسترسی به خدمات یا محصولاتی که پروتکل ارائه می‌دهد و یا برای استفاده از حقوقی که به دلیل قدرت رای دارند استفاده کنند. کاربرد توکن حاکمیتی برای دارندگان این توکن، شامل توانایی تأثیرگذاری بر مسیری است که یک پروتکل در آینده در پیش می‌گیرد. برخی از نمونه‌های کنونی توکن‌های حاکمیتی عبارتند از Compound و Uniswap. توکن‌های حاکمیتی به‌عنوان توکن ابزار اصلی برای پروتکل‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) استفاده می‌شوند. در حال حاضر، توکن‌های حاکمیتی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که نشان‌دهنده رای‌گیری باشند. آن‌ها قدرت تصمیم گیری در بلاک چین را از یک ساختار کاملا متمرکز در یک جامعه توزیع می‌کنند. دارندگان این توکن‌ها نیز صاحب پروتکل هستند. یک پروتکل می‌تواند ویژگی‌های خاصی را به توکن‌های حاکمیتی خود متصل کند تا مزایای بیشتری را برای دارندگان فراهم کند. این توکن‌ها مانند ارزهای استاندارد کار می‌کنند، اما به دلیل ماهیت غیرمتمرکزشان، می‌توانند مزایای بیشتری را ارائه کنند. ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند DAO‌ها و بیت کوین به کاربران این امکان را می‌دهند تا بدون کمک بانک یا مرجع مرکزی مشابه، تراکنش‌ها را انجام دهند. توکن‌ حاکمیتی و ارز دیجیتال دو مورد مجزا از یکدیگر نییستند و این توکن‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که قدرت رای‌دهی را در یک پروژه بلاک چین نشان می‌دهند. آن‌ها نشان دهنده ابزار اصلی پروتکل های DeFi هستند. زیرا قدرت و حقوق را از طریق توکن‌ها به کاربران توزیع می‌کنند. با استفاده از این توکن‌ها می‌توان پیشنهادهای حاکمیتی ایجاد کرد و به آن‌ها رای داد. اعضای یک پروتکل می‌توانند توکن‌ها را برای تأثیر مستقیم بر جهت و ویژگی‌های یک پروتکل به کار ببرند. اگرچه بیشتر توکن‌های DeFi در بازار توکن‌های حاکمیتی هستند، اما این بدان معنا نیست که رای دادن تنها ویژگی تعیین‌کننده آن‌ها بوده و تنها کاربردی است که دارند، بلکه دارندگان توکن‌های حاکمیتی همچنین می‌توانند سهام و یا وام بگیرند و از طریق yield Farming کسب درآمد کنند. به عنوان یک نوآوری که در فضای رمزنگاری به وجود آمده است، توکن‌های حاکمیتی می‌توانند در بخش‌های بیشتری کاربرد گسترده‌تری داشته باشند. برای مثال؛ Web3 مکانی است که توکن‌های حاکمیتی می‌توانند در آن به ایجاد یک اینترنت غیرمتمرکز کمک کنند. همانطور که DeFi و DAO‌ها گسترش پیدا می‌کنند، حوزه‌های دیگری مانند بازی‌های رمزنگاری نیز می‌توانند این مدل حاکمیتی را اتخاذ کنند.

مزایا و معیاب توکن حاکمیتی

مزایا
توکن‌های حاکمیتی دارای مزایای بی‌شماری هستند. این توکن‌ها می‌توانند ناهماهنگی منافع را که اغلب در حکومتداری و مدیریت متمرکز دیده می‌شود، از بین ببرند. شیوه حاکمیت غیرمتمرکز که به وسیله توکن‌های حاکمیتی انجام می‌شود، قدرت مدیریت و حاکمیت را به جامعه گسترده‌ای از ذینفعان انتقال داده و منافع کاربران و خود سازمان را نیز همسو می‌کند. یکی دیگر از مزیت‌های توکن‌های حاکمیتی، توانایی ایجاد جوامع فعال، مشارکتی و نزدیک است. به این صورت که هر دارنده توکن، برای رای دادن و بهبود پروژه تشویق می‌شود. از آنجایی که یک توکن بیشتر برابر با یک رای بیشتر است، می‌تواند زمینه را برای تصمیم‌گیری منصفانه‌تر و عادلانه‌تر فراهم کند. هر دارنده توکن حاکمیتی می‌تواند پیشنهادی را برای رأی‌گیری ارائه کند. جزئیات هر رأی برای مشاهده همگانی امکان‌پذیر است که این امر احتمال تقلب را کاهش می‌دهد.

معایب
توکن‌های حاکمیتی با هدف ارائه قدرت به دارندگان توکن در تصمیم‌گیری‌های حیاتی پروژه عمل می‌کنند. به عنوان مثال، Compound به دارندگان توکن COMP اجازه می‌دهد تا در مورد همه تغییرات پروتکل بحث کرده و پیشنهاد و رأی دهند. با این حال، یک مشکل بزرگ در مورد توانایی تجارت این توکن‌ها وجود دارد. اساساً، توکن‌های حاکمیتی نباید ارزشی کسب کنند، زیرا آن‌ها را در معرض معامله قرار می‌دهد. برای مثال، بسیاری از سرمایه‌گذاران به طور فعال توکن حاکمیتی Sushiswap را معامله می‌‌کردند. این در حالی است که خالق Sushiswap تصمیم گرفت بخش قابل توجهی از توکن‌های خود را بفروشد. این فروش باعث کاهش 90 درصدی قیمت شد. با توجه به چنین شرایطی، کاملاً بدیهی است که توکن‌های حاکمیتی نباید مورد معامله قرار گیرند.

آموزش صرافی سوشی سواپ مشکل دیگری که وجود دارد این است که حتی اگر توکن‌های حاکمیتی به طور عادلانه و گسترده‌ای توزیع شوند، هیچ تضمینی وجود ندارد که تصمیمات اکثریت افراد رای دهنده همیشه برای پروتکل ‌و پروژه‌ها بهترین باشد. نظام‌های انتخاباتی تک نفره و تک رای سابقه طولانی و پیچیده‌ای دارند. مواردی وجود داشته است که دارندگان توکن‌های حاکمیتی به نفع تیم‌های موسس و سرمایه‌گذاران بزرگ به جامعه‌های گسترده‌تر رای می‌دهند.